Andekuier

2 sept weer een wandeldag. We vervolgen onze route vanaf station Veenwouden, de aan- en aftakroute, om bij de Kûkhernsterweg de route van LAW 1-1 weer op te pakken. Het is vandaag de hele dag een bewolkte dag, de zon zien we helaas niet. Maar de route is er niet minder om. De omgeving wordt steeds bekender. Zo lopen we op de Goddeloze Singel, ook wel bekend door de Kennedymars Fryslân. De Goddeloze Singel is het laatste, nog ongerepte stuk van een vroeger 40 km lange klooster- en handelsroute.

Het door arme mensen bewoonde gehucht De Valom (hier vlakbij) had vroeger bepaald geen goede reputatie.   Over het Goddeloze Tolhuis deden zich ook tal van sagen, legenden en sterke verhalen de ronde. Ook schrijver Theun de Vries, geboren in Veenwouden, heeft in zijn boeken veel geschreven over deze streek. Bij Damwoude loopt de route over een voormalig kerkpad, het Vermaningspad. Aan de route ri. Dokkum lopen we langs de Sûkerei, een openlucht-museum gewijd aan de chicorei, in de 18^e eeuw ontdekt als alternatief voor koffie. Via het Damwâldstereedje, dat we ook kennen van de laatste dag van de Elfstedenwandeltocht (maar dan van uit de ri. Dokkum lopend) lopen we Dokkum binnen.

In Dokkum brengen we een bezoek aan de Bonifatiuskapel, zeer interessant.

We kennen Bonifatius natuurlijk van de vaderlandse geschiedenis: 754 Bonifatius bij Dokkum vermoord. Zijn leven en waar hij voor stond wordt daar uitgebeeld. Het beeld van Bonifatius draagt als opschrift (vertaald):

“Hier werd Bonifatius het licht ontnomen, 754,                                                                                               

hier ging voor Friesland het licht van het evangelie op.”

Via de binnenstad van Dokkum, de laatste stad in de tocht der tochten, lopen we door naar camping Schreiershoek, die even buiten de stad, prachtig mooi aan het Dokkumer Grootdiep, aan de route ligt.

5 sept wandeldag Dokkum – Lauwersoog. Over het Jaachpaed langs het Dokkumer Grootdiep voert de route ons richting Ee. Over het Jaachpaed werden in vroeger tijden de scheepjes voortgetrokken door paarden maar soms ook wel door mensen. We passeren een oude steenfabriek, nu niet meer in gebruik.

Het terpdorpje Ee – de kortste plaatsnaam van ons land – is een beschermd dorpsgezicht. Drie straten komen uit bij het uit de 13^e eeuw stammende kerkje. De terp was bij de Allerheiligenvloed in 1570 niet hoog genoeg voor het water. Er kwamen in de storm 130 mensen om. Daarna lopen we verder ri. Tibma en via een graspad naar Nijlân, waar we de oude zeedijk oversteken. De rest van de route lopen we in verband de warmte meestal bovenop de dijk.

Aan de Lauwersmeerkant is het genieten, zoveel valt er te zien: zeilschepen, maar ook grazende en rennende Schotse Hooglanders. Op de voormalige zeedijk bij Oostmahorn drinken we koffie bij het vanouds bekende paviljoen Toxopeus, genoemd naar Klaas Toxopeus, de befaamde schipper van de reddingsboot Insulinde. Het laatste deel van de route naar Lauwersoog is afzien, want het is heel erg warm en de sluizen van Lauwersoog lijken zo dichtbij. Maar de kibbeling lonkt, dus we moeten door.